HZ.MUHAMMED DÖNEMİ

Hz. Muhammed’in Döneminin Özellikleri

• Hz. Muhammed, gençliğinde dürüstlüğünden dolayı Emin olarak adlandırıldı.
• Yoksullara yardım eden Hılfü’l Fudul adlı yardım kuruluşunda görev aldı.
• Kâbe’nin tamiri sırasında Araplar arasında sorun olan Hacerü’l Esved taşının yerleştirilmesi konusunda Kâbe Hakemliği yaptı.
• Miladi 610 yılı ramazan ayında ve Kadir Gecesi’nde Hz. Muhammed (s.a.v) Hira Mağarası’nda inziva hâlinde iken Cebrail isimli vahiy meleği ona “Oku” diye hitap etti. İlk vahiy bu şekilde gerçekleşti.

RAHİP BAHİRA OLAYI

Hz. Muhammed’in dokuz (veya on iki) yaşında bulunduğu sırada amcası ticaret amacıyla Suriye’ye gitmeye karar verdiğinde o da amcasıyla birlikte gitmek istedi. Yeğeninin bu konudaki ısrarını gören Ebû Tâlib onu da yanına aldı. Kervan Suriye topraklarındaki Busrâ’da konakladı. Burada bir manastırda yaşayan Bahîra adlı rahip kafileyi yemeğe davet etti. Bahîra, Ebû Tâlib’e, Muhammed’in incil’de gönderileceği vaat edilen peygamber olduğunu söyledikten sonra başına gelebilecek bazı tehlikelere dikkat çekmiş ve onu iyi korumasını tavsiye etmiştir. Ebû Tâlib bunun üzerine seyahatını yarıda kesip Mekke’ye dönmüştür.

Ficar Savaşları

Araplar, haram aylar olarak kabul edilen zilkade, zilhicce, muharrem ve recep ayında savaş yapmazlardı. Bu aylarda yapılan savaşlara Ficar Savaşları denilirdi.

HZ. MUHAMMED’İN PEYGAMBERLİĞİ

Hz. Muhammed’e 610 yılında Allah tarafından Cebrail aracılığı ile ilk vahiy gönderildi. Böylelikle Peygamberlik görevi başlamış oldu. Mekke müşriklerinin çoğu, daha önceden Muhammed’ül Emin (güvenilir) lakabını taktıkları Hz. Muhammed’in çağrısına, olumlu karşılık vermedi.

Bu şekilde davranmalarının nedeni sadece getirmiş olduğu dine inanmak istememeleri değil mevcut düzenleri içerisinde yeni dinin köklü değişiklikler getirmesiydi. İslam dini; Cahiliye Dönemi’nde gündelik yaşamın bir parçası olan putlara tapma, falcılık-büyücülük, kan davaları, gasp, içki, zina, faiz ve kadınlara kötü muamele gibi birçok kötü alışkanlığı yasaklamıştır. Bu durum, cahiliye toplumundaki önderlerin tepkisini çekmiştir. İslam’ın ilk dönemlerinde kayıtsız kalma, alay etme şeklinde kendini gösteren tepkiler ilerleyen zamanlarda, Müslümanlara yönelik şiddete ve işkencelere dönüşmüştür. Müslümanlar ise yapılan bütün bu zulümlere aynı şekilde karşılık vermemişler ve Hz. Peygamber’in izniyle güvenli gördükleri yerlere hicretle yetinmişlerdir.

-Varaka Bin Nevfel Hz.Muhammede Peygamberlik geldiğini söyleyen kişidir.

İlk Müslümanlar

• Hz. Hatice
• Hz. Ali,
• Zeyd
• Hz. Ebu Bekir.

Habeşistan’a Hicret;

Müşriklerin Müslümanlara eziyet yapmaktaydı. Müslümanlar ibadetlerini serbestçe yapamıyor, açıktan Kur'an okuyamıyorlardı. Bu sebeple Hz.Peygamber, müslümanların daha emin bir yer olan Habeşistan'a hicret (göç) etmelerine, izin verdi. Onbir erkek ve dört kadından oluşan ilk kafile, Hz. Muhammed (s.a.s.)'in, Peygamberliğinin beşinci yılında Mekke'den gizlice çıkarak Kızıldeniz yoluyla Habeşistan'a gitti. İçlerinde Hz. Osman ve eşi Peygamberimizin kızı Rukiye de vardı. Orada çok iyi karşılanan müslümanlar, güvenli ve huzurlu bir hayata kavuştular. Bu ilk kafile, Habeş Necaşisi Ashame tarafından güzel karşılandı. İlk giden kafilenin iyi karşılandığını duyan müslümanlardan 80 kişilik ikinci bir grup daha bir yıl sonra oraya hicret ettiler. Bunların başında Hz. Ali'nin kardeşi Cafer-i Tayyar bulunuyordu. Necaşi, muhacir Müslümanları Mekkeli müşriklere iade etmeyip onları himaye etti. Onlara her türlü kolaylığı sağladı.

Kureyş’in Müslümanları Boykotu

Peygamberliğin altıncı yılında Hamza ve Ömer’in Müslüman olmaları, Hz. Peygamber ve Müslümanları çok sevindirmişti. Çünkü onlar güçlü ve itibar sahibi kişilerdi. Özellikle Hz. Peygamberi öldürmeyi hedefleyen Ömer’in Müslüman olması müşrikleri şaşkına çevirmişti. Bunun sonucunda Müslümanlar güç kazanmış ve çekinmeden Kâbe’de ibadet etmeye başlamışlardı. Kureyş’in önde gelenleri, Ebu Cehil’in başkanlığında toplanarak Müslümanlara yönelik boykot kararı aldılar.

Boykot şu hususları içermekteydi:

• Müslümanlar ve onlara destek verenlerle kimse konuşmayacak,
• Onlarla bir arada oturulmayacak ve onlara hiçbir konuda yardım edilmeyecek,
• Onlara kız verilmeyecek ve onlardan kız alınmayacak,
• Onlarla ticaret yapılmayacak, başkalarıyla da alışveriş yapmalarına müsaade edilmeyecek,
• Müslümanlar, Ebu Talip Mahallesi dışına çıkarılmayacak ve onların evlerine gidilmeyecek,
• Hz. Muhammed (s.a.v), öldürülmek üzere kendilerine teslim edilinceye kadar Müslümanlarla barış anlaşması yapılmayacaktır.
• Müslümanlar ve onları destekleyen akrabaları Ebu Talip Mahallesi’ne zorunlu olarak taşındılar. Bu boykot üç yıl kadar sürdü. Bu süre içinde Müslümanlar büyük sıkıntı çektiler. Boykottan rahatsız olan vicdan sahibi bazı müşrikler, bu zulme son vermenin yollarını arıyorlardı. Hişam bin Amr ve dört arkadaşı boykotu kaldırmak için harekete geçip artık bu zulme ortak olmayacaklarını ilan ettiler. Böylece muhasara kalkmış oldu.
  

Taif’i İslama Davet

Ebu Talip’in vefatı üzerine Peygamberimizi himaye edecek kimse kalmayınca müşrikler ona karşı saldırganlıklarını arttırdılar. Bunun üzerine Hz. Muhammed (s.a.v), İslam’ı Mekke dışına da yaymak ve destek bulmak amacıyla Taif’e gitmeye karar verdi. Peygamberimiz, 620 yılında evlatlığı Zeyd bin Harise’yi de yanına alarak Taif’e gitti. Taifliler Müslüman olmayı reddettiler Peygambere saldırdılar ayakları kanlar içinde kalan Hz. Peygamber (s.a.v) ve Zeyd güçlükle oradan uzaklaştı. Bir bağa sığındılar. Burada Addas adındaki bir köle onlara üzüm ikram etti. Addas daha sonra Müslüman oldu. Hz. Peygamber (s.a.v), Mutim bin Adiyy adındaki bir Mekkelinin himayesiyle tekrar Mekke’ye dönebildi.

İsra ve Miraç mucizeleri

İsra: Hz. Muhammed’e bir gece bazı ayetler göstermek ve lütuflarda bulunmak için Mekke’deki Mescid-i Haram’dan alıp Kudüs’teki Mescid-i Aksa’ya götürülmesi olayıdır..

Miraç: Yükselmek ve yükselme aracı anlamına gelir. Dinî bir terim olarak miraç, Hz. Peygamber’in, isra olayından sonra mucizevi bir şekilde göğe yükseltilerek Allah’ın ayet ve olağanüstü nimetlerinin ona gösterilmesidir.

AKABE BİATLARI

Birinci Akabe Biatı

Peygamberimiz, bir yandan İslam’ı Mekkelilere tebliğ ederken öte yandan hac mevsiminde dışarıdan gelenlere de anlatıyordu. Hz. Peygamber (s.a.v), 620 yılında hac için Mekke’ye gelen Hazreç kabilesinden Medineli altı kişiyle Akabe’de görüştü ve onlara İslam’ı anlattı. Onlar da İslam’ı kabul ettiler ve bir yıl sonra aynı yerde buluşmak üzere sözleştiler. Medine’ye döndükleri zaman Hz. Muhammed’i (s.a.v) ve İslam’ı anlattılar. Ertesi yıl, Medine’den hac kafileleriyle birlikte gelen Evs ve Hazreç kabilelerinden toplam on iki Müslüman yine Akabe mevkiinde Hz. Peygamber’le gizlice buluştu. Burada Hz. Peygamber’le bir sözleşme yaptılar. 621 yılında yapılan bu sözleşmeye göre orada bulunanlar, “Allah’a şirk koşmayacaklarına, hırsızlık ve zina yapmayacaklarına, çocuklarını öldürmeyeceklerine, kimseye iftira etmeyeceklerine, Allah’a ve Resulüne itaatten ayrılmayacaklarına” dair söz verdiler. Bu sözleşmeye İslam tarihinde Birinci Akabe Sözleşmesi (Biatı) denilmiştir.

Hz. Muhammed (s.a.v), bu sözleşme sonrasında Mus’ab bin Umeyr’i İslam’ı anlatmak üzere Medine’ye gönderdi. Mus’ab’ın çalışmaları sayesinde bir yılda Medine’de Evs ve Hazreç kabilelerinin tamamına yakını Müslüman oldu. Hz. Peygamber (s.a.v), durumu haber alınca çok sevindi.

İkinci Akabe Biatı

622 yılının hac mevsiminde Medine’den Mekke’ye çok kalabalık bir grup geldi. Aralarında ikisi kadın, yetmiş beş Müslüman da bulunmaktaydı. Akabe’de Peygamberimizle görüşen Müslümanların başında Mus’ab bin Umeyr vardı. Peygamberimiz, “kadınlarını ve çocuklarını korudukları gibi kendisini de koruyacaklarına, iyi ve kötü günlerde kendisine itaat edeceklerine, bollukta ve darlıkta mali yardımda bulunacaklarına, iyiliği emredip kötülüğe engel olacaklarına”13 dair Medinelilerden söz istedi. Onlar da Allah’ın Resulüne her şartta kendisini koruyacaklarına dair söz verdiler ve onu Medine’ye davet ettiler. Bu sözleşmeye de İkinci Akabe Sözleşmesi denir.

Peygamberimizin isteği üzerine Medineliler on iki temsilci seçtiler. Bu temsilciler aracılığıyla Hz.

Peygamber’le güvenli bir şekilde irtibat kurulacaktı. Aynı zamanda bu temsilciler Medine’de insanlara

İslam’ı anlatacak, hicret edecek Müslümanlar ve Hz. Peygamber için gerekli hazırlıkları yapacaklardı. Medineli

Müslümanlar dikkatleri üzerlerine çekmeden Akabe’den gizlice ayrıldılar.

HİCRET OLAYI

Mekke'de puta tapanların baskıları artınca Müslümanlar kısa süre içinde Medine'ye göç ettiler. Hz. Muhammed de 622 yılı Ağustos ayında Hz. Ebubekir ile birlikte Medine'ye geldi. İslam tarihinde Müslümanların Mekke'den Medine'ye göç etmelerine "hicret" denilmiştir. Hz. Muhammed Medine'de yaşayan Müslümanlar, henüz Müslüman olmayan Araplar ve Yahudiler arasında geçerli olan bir "Vatandaşlık Antlaşması" yapılmasını sağladı.

Medine Sözleşmesi

Hz. Muhammed (s.a.v), Medine’de bulunan tüm Müslüman, Yahudi ve müşrik kabilelerin katıldığı bir sözleşme imzaladı. Bu sözleşme esas alınarak kurulan Medine Şehir Devleti, anayasası olan çok kültürlü bir yapıya sahipti. Buna göre Yahudiler iç işlerinde özerk olup Medine’nin savunması gibi konularda sözleşme esaslarına uyacaklardı. Farklı din mensupları için de din ve vicdan hürriyeti vardı. İslam tarihinde bu sözleşmeye ”Medine Sözleşmesi” denir.

Bu antlaşmaya göre;

• Medineliler herhangi bir saldırıya karşı şehri birlikte savunacaklardı.
• Yahudiler Müslümanlara elleri ve dilleriyle saldırmayacaklardı.
• Yahudiler ve Medine'deki Arap kabileler aralarında sorunlar çıkarsa Hz. Muhammed'e başvuracaklardı.
• Yahudiler Müslümanların yararlandığı her türlü haktan yararlanacaklar,  ibadet ve ayinlerini serbestçe yerine getirebileceklerdi. Bu antlaşmayla Müslümanların yanı sıra Yahudiler de Hz. Muhammed'i devlet başkent, başkumandan ve yargıç olarak kabul etmişlerdir.

Müslümanların Medine'ye göç etmesinin sonucunda;

Müslümanlar zulüm ve işkenceden kurtulmuşlar,  İslam dininin gereklerini serbestçe yerine getirme imkanına kavuşmuşlardır. İslamiyet’in yayılması hızlanmıştır. Medine İslam Devleti'nin temelleri atılmıştır. Bu olay Hz. Ömer döneminde takvim başlangıcı olarak kabul edilmiştir (639).

HZ.MUHAMMMED DÖNEMİ SAVAŞLAR

Bedir Savaşı (624)

Müslümanlarla Mekkeliler arasında yapılan ilk savaştır. Müslümanlar Şam'dan Mekke'ye dönmekte olan bir kervanı ele geçirmek için Bedir'e geldiler. Kervanın başında bulunan Ebu Süfyan durumu öğrenince hem Mekke'den yardım istedi,  hem de kervanın yolunu değiştirdi. Müslümanlar kervanı beklerken karşılarında kendilerinden çok daha güçlü bir Mekke ordusuyla karşılaştılar.  Aralarındaki bu güç farkına rağmen Hz. Muhammed'in komutasındaki İslam ordusu kesin bir zafer kazanmıştır.

Bedir Savaşı'nın sonucunda,

Müslümanların kendilerine ve Hz. Muhammed'e güvenleri artmıştır. Ele geçirilen ganimetin beşte dördü savaşa katılanlar arasında eşit olarak paylaştırılmış, beşte biri de Hz. Muhammed tarafından Medine'deki ihtiyaç sahiplerine dağıtmıştır. Bu uygulama daha sonra kurulan bütün İslam devletlerine örnek olmuş, elde edilen ganimetin beşte biri devlet hazinesine aktarılmıştır. Ganimetlerin savaşa katılanlara dağıtılması, daha sonraki savaşlara katılımı artırıcı bir etken olmuştur. Mekkelilerin diğer kabileler ve şehirler arasındaki gücü azalmıştır. Esir alınan Mekkelilerden zengin olanlar fidye karşılığında, okuma yazma bilenler ise 10 Müslüman çocuğuna okuma yazma öğretmeleri şartıyla serbest bırakılmışlardır. Bu olay Müslümanların okuma yazmaya önem verdiklerini göstermektedir. Müslümanlarla yaptıkları anlaşmaya uymayan Kaynuka Yahudileri Medine'den çıkarılmışlardır. Şam ticaret yolunun denetimi Müslümanların eline geçmiştir. Bedir Savaşı, Müslümanların kazandığı ilk askerî başarıoldu.

Uhut Savaşı (625)

Mekkelilerin Bedir Savaşı'nın intikamını almak. Müslümanların daha fazla güçlenmesini önlemek istemeleri, Müslümanların Mekke kervanlarına karşı sefer düzenlemeye devam etmeleri savaş çıkmasında etkili olmuştur. 6 Ocak 625 tarihinde Hz. Muhammed (s.a.v) savaş stratejisi gereği arkasını Uhut’a vererek Medine’ye karşı saf tuttu. Hz.Peygamber (s.a.v), sancaktarlığa Mus’ab bin Umeyr’i, zırh kuşanan askerlerinin başına Zübeyr bin Avvam’ı, diğer askerlerin başına da Hz. Hamza’yı getirdi. Düşman birliklerinin cephenin gerisinden saldırmalarını önlemek için de Abdullah bin Cübeyr’i elli kişilik okçu birliğinin başında Ayneyn Geçidi’ne yerleştirdi. Mekkeliler 3000 kişilik bir orduyla Medine üzerine yürüdüler.  İki ordu Uhud dağında karşı karşıya geldiler. Savaşın başında Müslümanlar üstünlüğü ele geçirdiler.  Ancak Hz. Muhammed'in İslam ordusunun arkasını sağlama almak için Ayneyn Boğazı'na yerleştirdiği okçular yerlerini terkedince buradan saldıran Mekkeliler Müslümanları zor durumda bıraktılar. Müslümanlar daha fazla kayıp vermemek için Uhud dağına çekildiler.  Bedir Savaşı'nın intikamını aldıklarını düşünen Mekkeliler geri döndüler.

Uhud Savaşı'nın sonucunda,

Müslümanlar Hz. Peygamberin sözüne itaat etmenin önemini anlamışlardır. Mekkeliler Müslümanları tek başlarına yok edemeyeceklerini anlamışlardır. Savaş sonunda Müslümanlardan, Hz. Hamza’nın da dahil olduğu yaklaşık yetmiş kişi şehit oldu. Uhud Savaşı sırasında Mekkelilerle gizlice anlaşan Beni Nadir Yahudileri Medine'den çıkarılmışlardır.

Hendek Savaşı (627)

Müşriklerden birçok grubun katılması sebebiyle Hendek Savaşı’na Ahzab (Gruplar) Savaşı da denir. Mekkelilerin Müslümanları tamamen ortadan kaldırmak istemeleri. Medine'den çıkarılan Yahudilerin Mekkelileri kışkırtmaları, İslamiyet’in Arap kabileleri arasında yayılmaya devam etmesi savaşın çıkmasında etkili olmuştur. Mekkeliler bazı Arap kabilelerinin ve Yahudilerin desteğiyle 10 bin kişilik bir ordu topladılar.  Müslümanlar bu orduya karşı Selman-ı Farisi adlı bir İranlının teklifiyle Medine'nin etrafını hendeklerle çevirerek mücadele etmeyi uygun buldular. Mekkeliler bu savunma karşısında şaşkınlık yaşadılar. Onlar uzun sürecek bir savaş için hazırlık yapmamışlardı. Bir ay süren bir kuşatma sonunda yiyecek sıkıntısının baş göstermesi ve kum fırtınasının çıkması üzerine Mekkeliler geri döndüler.

Hendek Savaşı'nın sonucunda,

• Müslümanların taarruz edilemez bir güce ulaştıklarını göstermiştir.  Nitekim bu savaştan sonra Mekkeliler savunmaya geçmişlerdir. Eşca kabilesi lideri Nuaym bin Mesut gizlice Müslüman oldu.
• Mekkeliler ile işbirliği yaptıklarından dolayı son Yahudi kabilesi de Medine dışına çıkarılmıştır.  Böylece Medine'de Yahudi kalmamıştır. Bu savaştan sonra Medine'ye yakın yerde yaşayan Araplar arasında İslamiyet hızla yayılmıştır.

Hudeybiye Barış Antlaşması (628)

Hendek Savaşı'ndan sonra Hz. Muhammed Kabe'yi ziyaret etmek istedi. Yaklaşık 1500 Müslüman ile birlikte Mekke'ye doğru yola çıktı. Mekke yakınlarında bulunan Hudeybiye denilen yere vardıklarında, orada konakladılar. Hz. Peygamber (s.a.v), Kâbe’yi ziyaret ettikten sonra döneceklerini müşriklere bildirmesi için Hz. Osman’ı elçi olarak gönderdi. Hz. Osman müşriklere niyetlerini açıkladı. Fakat müşrikler onu kısa bir süre alıkoydular. Bu sebeple Hz. Osman’ın dönüşü gecikti. Hatta öldürüldüğüne dair haberler yayıldı. Bunun üzerine Peygamberimiz arkadaşlarından biat (söz) aldı. Buna göre şayet Hz. Osman dönmezse Müslümanlar kanlarının son damlasına kadar savaşacaktı. İki taraf arasında, olası bir savaşı önlemek için görüşmeler yapıldı. Sonunda müşrikler Süheyl bin Amr başkanlığında bir heyeti Hudeybiye’ye gönderdi. Burada bu heyet ile Peygamberimiz arasında anlaşma yapıldı. Müslümanlar Hudeybiye denilen yere vardıklarında Mekkelilerin onları şehre sokmamak için savaşa hazırlandıklarını gördüler. Ancak taraflar arasında elçilerin gidip gelmesinden sonra gerginlik sona ermiş ve Mekkeliler ile Müslümanlar arasında Hudeybiye Antlaşması imzalanmıştır. (Müşrikler Süheyl bin Amr başkanlığında bir heyeti Hudeybiye’ye gönderildi. Burada bu heyet ile Peygamberimiz arasında anlaşma yapıldı.)

Bu antlaşmaya göre;

• İki taraf 10 yıl müddetle birbirleriyle savaşmayacaklardı. Müslümanlar Kabe'yi ziyaret etmeden dönecekler, ertesi yıl hac mevsiminde Kabe'yi ziyaret edebileceklerdi.
• Velisinin izni olmadan Müslüman olarak Medine'ye sığınan Mekkeli gençler geri iade edilecek,  Medine'den Mekke'ye sığınanlar ise geri verilmeyecekti. Bu madde bir süre sonra Mekke’lilerin istekleri üzerine kaldırılacak. Bu anlaşma maddesinin kaldırılmasına, Ebu Cendel ve Ebu Bâsir isminde iki Müslüman sebep olmuştur. İki taraf istedikleri Arap kabilesiyle anlaşma yapabilecek, ancak askeri yardım yapmayacaktı.

Hudeybiye Antlaşması sonucunda,

• Mekkeliler Müslümanların varlığını hukuken tanımıştır. Antlaşmanın eşitlik ilkesine uygun olmayan maddeleri Müslümanlar arasında hoşnutsuzluğa neden olmuş, ancak antlaşmanın Müslümanların lehine olduğu ortaya çıkmıştır. Kurulan barış ortamı Mekkeliler arasında İslamiyet’in hızla yayılmasını sağlamıştır.
• Antlaşmadan sonra Mekke ticaret kervanları Medine'den geçmeye başlamış, böylece Medine'nin ticari hayatı canlanmıştır. Mekkelilerle on yıllık barış yapılması Müslümanların Şam ticaret yolunu tehdit eden Hayber Yahudilerine sefer düzenlemelerini kolaylaştırmıştır.

Hayber Kalesi’nin Fethi (629)

• Hayber Medine - Suriye yolu üzerinde bulunuyordu. Medine'den çıkarılan Yahudiler buraya yerleşerek bir güç oluşturdular. Hayber Yahudileri Müslüman ticaret kervanlarına saldırıyorlar ve Mekkeliler ile sürekli işbirliği yapıyarlardı.
• Hz. Muhammed Hudeybiye dönüşünde Hayber üzerine yürüdü. Yahudiler bir süre direndikten sonra teslim oldular. Böylece Şam ticaret yolunun güvenliği kesin olarak sağlanmıştır. İlk cizye vergisi yahudilerden alınmıştır.

Mute Seferi (629)

• Gassanilerin bir Müslüman keşif kolunu pusuya düşürerek katletmeleri üzerine, Hz. Muhammed 3000 kişilik bir orduyu Suriye taraflarına gönderdi.
• İslam ordusu Mute denilen yerde çok kalabalık bir Bizans ordusuyla karşılaştı. Ordunun başında bulunan komutanların ard arda şehit olması üzerine kumandanlığı alan Halid bin Velid usta manevralarla daha fazla kayıp vermeden orduyu geri çekmeyi başarmıştır.
• Bu savaş Müslümanlarla Bizans arasındaki ilk savaştır.

Mekke'nin Fethi (630)

• Hudeybiye Antlaşması'ndan sonra, Müslümanlar ile Huzaa kabilesi, Mekkelilerle Bekr kabilesi ittifak yapmıştı. İki kabile arasındaki çatışmaya Mekke'den de katılanların olması, Hudeybiye Antlaşması'nın bozulmasına neden olmuştur.
• Hz. Muhammed 630 yılında 10 bin kişilik bir ordu ile Mekke üzerine yürüdü. Mekke elçisi olarak gelen Ebu Süfyan'a İslam ordusuna saldırmayanların öldürülmeyeceği güvencesi verildi.
• Müslümanlar ciddi bir direnişle karşılaşmadan Mekke'ye girdiler. Kabe putlardan temizlendi ve Mekkelilerin tamamı bağışlandı.
• Bu durum karşısında Mekkeliler İslamiyet’i benimsediler. Böylece Müslümanların önündeki en önemli engel kalkmış, bütün Arabistan'ın fethine zemin hazırlanmıştır.

Huneyn Savaşı (630)

   Mekke'nin Müslümanlar tarafından fethi üzerine Taifliler, putperest diğer kabileler ile birleşerek büyük bir ordu hazırladı. Hz. Peygamber, Huneyn’de toplanmış olan bu ordu üzerine sefere çıktı. Yapılan savaşta Müşrikler yenilgiye uğratıldı. Bu zaferle Arap Yarımadası’ndaki son putperest tehdit de ortadan kalkmış oldu.

Taif Kuşatması (630)

   Huneyn Savaşı sonunda düşman ordusunun bir kısmı Taif şehrine sığınmıştı. Müslümanlar Huneyn'den sonra buraya gelerek şehri kuşattılar. Ancak bu kuşatma sonuç vermeyince Müslümanlar geri döndüler. Taifliler daha sonra Hz. Muhammed'e elçi göndererek İslamiyet’i kabul etmişlerdir.

Tebük Seferi (631)

   Bizans’ın Arabistan üzerine büyük bir sefer düzenleyeceği haberleri üzerine Hz. Muhammed, 30 bin kişilik bir İslam ordusu hazırladı ve sefere çıktı. Fakat Tebük mevkine gelindiğinde haberin asılsız olduğu ve Bizanslıların, Sasaniler üzerine sefer yapacağı öğrenildi. İslam ordusu bir savaş yapmadan geri döndü. Arabistan dışına yapılan ilk sefer olma özelliği gösteren Tebük Seferi sırasında bölgede birçok kabile Müslümanlığı kabul etti.

Veda Haccı ve Hz. Muhammed'in Vefatı

   Hz. Muhammed 632 yılında hac mevsiminde Kabe' yi ziyaret etmek için Mekke'ye geldi. Arafat dağının eteğinde yüz binden fazla Müslüman’a hitap eden Hz. Muhammed, İslam dininin tamamlandığını belirtti.  Bu konuşma İslam tarihinde "Veda Hutbesi" olarak adlandırılmıştır. Hac dönüşü Medine'de rahatsızlanan Hz. Muhammed 8 Haziran 632'de vefat etmiştir.
   Hz. Muhammed'in vefatından sonra devletin başına "halife" unvanıyla geçen Hz. Ebubekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali dönemlerine "Dört Halife Devri" denilmiştir. Bu dönemde halifeler seçimle belirlenmiştir. Bu nedenle bu döneme "Cumhuriyet Dönemi" de denilmektedir.
   Halife, Hz. Muhammed'in peygamberlik görevi hariç devlet başkanlığıyla ilgili bütün görevlerini yerine getiren İslam Devleti'nin başkam demektir.
   Hz. Peygamber vefat ettiğinde altmışüç yaşında idi. Hz. Peygamber’in (s.a.v) cenazesini Hz. Ali yıkadı. Amcası Hz. Abbas ile oğulları Fazl ve Kusem ve Üsâme b. Zeyd, Hz. Ali’ye yardımcı oldular. Salı günü öğleye doğru yıkanıp kefenleme işi tamamlandıktan sonra Hz. Peygamber’in cenazesi evinde bulunan serîr’in (yatağın) üzerine konuldu. Müslümanlar grup grup odanın alabileceği kadar sayıda, önce erkekler, sonra hanımlar ve daha sonra da çocuklar içeriye girerek imamsız olarak cenaze namazı kıldılar. Çünkü O’na imam olunamazdı.
   Hz. Peygamberin mezarını Ebû Talha el-Ensârî (Zeyd b. Sehl) kazdı.  Kabrine Hz. Ali, Fazl b. Abbas, Kusem b. Abbas ve Üsâme b. Zeyd’in indikleri rivayet edilir. Vefat ettiği yer olan Hz. Aişe’nin odasına defnedildi.
   Onun kabri Ravza-i Mutahhara olarak adlandırılan alandaki, Medine’de Mescid-i Nebi’nin içindedir. Hz. Peygamberin mezarının yanında, Hz. Ebu Bekir ve Ömer’inde kabirleri bulunmaktadır.